In het voorjaar 2011 merkten we dat Illy na een langere afstand (meer dan 5 kilometer) problemen begon te krijgen.
Ze wou niet meer verder en/of sleepte met haar linkerachterpoot.
We dachten eerst dat ze zich bezeerd had of dachten ook nog aan spierkramp.
De dierenarts constateerde echter dat Illy een vorm van heupdyplasie had en de daaropvolgend gemaakte röntgenfoto's bewezen het.
De vraag was niet alleen, hoe dit kwam maar vooral wat gedaan?
De dierenarts gaf het advies om direct te beginnen met medicatie.
Enerzijds met 'n pijnstiller en ontstekingsremmer anderzijds met een voedingssuplement (glucosamine).
Dan restte ons de vraag, hoe verhelpen we Illy haar probleem?
De dierenarts adviseerde ons om met een gespecialiseerde kliniek contact op te nemen.
Dit deden we maar het advies bleef op zich wachten door een gebrekkige communicatie.
Ondertussen hoorden we van vele andere hondeneigenaars, van haar trimmer en nog anderen om zeker eens contact op te nemen met een kinesist die hydrotherapie doet met honden.
En zo geschiedde.
Update eind 2012:
De hydrotherapie hebben we helaas niet lang kunnen volhouden.
Westpool werd immers om onduidelijke reden gesloten, helaas!
Jammer, want andere centra die hydrotherapie aanbieden voor huisdieren liggen onpraktisch ver van ons vandaan.
We zijn wel intensief glucosamine blijven geven aan Illy en bij enkele andere dierenartsen geweest voor 'n andere (of dezelfde?) opinie over haar heupprobleem.
De grootste gemene deler in analyse en inschatting van haar probleem was om haar NIET te opereren.
Regelmatig korte wandelingen met haar opdat haar spiermassa in haar dijen haar heup voldoende ondersteund, opletten met bruukse bewegingen of belasting én het permanent geven van glucosamine maakt een operatie niet nodig.
Dit zijn we inmiddels dus blijven doen...
Ze wou niet meer verder en/of sleepte met haar linkerachterpoot.
We dachten eerst dat ze zich bezeerd had of dachten ook nog aan spierkramp.
De dierenarts constateerde echter dat Illy een vorm van heupdyplasie had en de daaropvolgend gemaakte röntgenfoto's bewezen het.
De vraag was niet alleen, hoe dit kwam maar vooral wat gedaan?
De dierenarts gaf het advies om direct te beginnen met medicatie.
Enerzijds met 'n pijnstiller en ontstekingsremmer anderzijds met een voedingssuplement (glucosamine).
Dan restte ons de vraag, hoe verhelpen we Illy haar probleem?
De dierenarts adviseerde ons om met een gespecialiseerde kliniek contact op te nemen.
Dit deden we maar het advies bleef op zich wachten door een gebrekkige communicatie.
Ondertussen hoorden we van vele andere hondeneigenaars, van haar trimmer en nog anderen om zeker eens contact op te nemen met een kinesist die hydrotherapie doet met honden.
En zo geschiedde.
Update eind 2012:
De hydrotherapie hebben we helaas niet lang kunnen volhouden.
Westpool werd immers om onduidelijke reden gesloten, helaas!
Jammer, want andere centra die hydrotherapie aanbieden voor huisdieren liggen onpraktisch ver van ons vandaan.
We zijn wel intensief glucosamine blijven geven aan Illy en bij enkele andere dierenartsen geweest voor 'n andere (of dezelfde?) opinie over haar heupprobleem.
De grootste gemene deler in analyse en inschatting van haar probleem was om haar NIET te opereren.
Regelmatig korte wandelingen met haar opdat haar spiermassa in haar dijen haar heup voldoende ondersteund, opletten met bruukse bewegingen of belasting én het permanent geven van glucosamine maakt een operatie niet nodig.
Dit zijn we inmiddels dus blijven doen...
Onderstaand: Een kort filmpje van Illy haar allereerste sessie hydrotherapie in het zwembad Westpool te Melsele (nabij de autosnelweg E17).
Een beetje info over hydrotherapie bij honden, geciteerd van de website van Westpool, waar Illy in behandeling is.
Met orthopedische problemen kampen heel wat honden, klein of groot, jong of oud.
Bezitters van de grotere hondenrassen kennen ongetwijfeld het probleem van heupdysplasie (H.D.) en elleboogdysplasie (E.D.) : de vroegtijdige artrose in de desbetreffende gewrichten.
De honden die lijden aan kruisbandproblemen in de knie zijn legio, zowel bij kleine als grote rassen.
Oudere dieren hebben vaak in meer of mindere mate last van artrose in 1 of meerdere gewrichten.
Ook dieren herstellende NA een discus hernia (tussenwervelschijfproblemen die zich uiten in pijn tot soms volledige verlamming), een spierblessure, een osteosynthese (operatieve ingreep bij botbreuken)...behoren tot de orthopedische patiënten.
Om hen adequaat te kunnen helpen zijn er talloze manieren, afhankelijk van het probleem en de patiënt zelf.
Operatieve ingrepen, medicijnen, acupunctuur, fysiotherapie, en sinds kort in België : de hydrotherapie.
Deze verschillende vormen van behandeling worden vaak gecombineerd om de orthopedische patiënt sneller en pijnlozer terug op de been te helpen.
Wat houdt "hydrotherapie" precies in ?
De bedoeling van deze therapie is er vooral op gericht meer spiermassa aan te zetten in het aangetaste lidmaat van de patiënt.
Het is immers zo dat een dier met pijn in een of ander gewricht/lidmaat, dat gewricht/lidmaat zal ontlasten.
Ontlasten betekent : minder gebruiken, en een verminderd gebruik resulteert heel snel in het afnemen van de spiermassa.
En dan kom je in een vicieuze cirkel terecht : minder spiermassa, minder spierkracht, nog moeilijker gebruik van het aangetast gewricht/lidmaat, nog minder gebruik ervan, nog meer spieratrofie (afname van spiermassa en -kracht) , tot het moment dat het dier het pijnlijk lidmaat niet meer gebruikt.
Het is dus van belang om de spiermassa ten tijde van de revalidatie groot en actief te houden.
Hoe gebeurt dat in de praktijk?
Eerst gaat de patiënt in de spa: een opwarmbad (een bubbelbad op 40°C).
Dit om de spieren op te warmen, vooraleer ze moeten gaan werken.
Eens de spieren opgewarmd (dat zie je als de hond ontspannen met de bek open gaat ademen), gaat de hond naar het zwembad (1.20 m diep).
Sommige honden moeten echt "leren" zwemmen, anderen doen het van nature correct.De honden zwemmen ofwel vrij met een zwemvest, of vast aan de sling.
Om de dieren nog meer te stimuleren kracht te zetten tijdens het zwemmen, kunnen er jets aangezet worden in het zwembad : een stroming van water waar de hond tegenin moet zwemmen.
De zwemduur tijdens de eerste sessie is relatief kort (ong. 2 minuten) en zal gradueel toenemen bij volgende sessies.
Soms gaat de hond tussendoor nog even terug in de spa om spierstijfheid weg te werken.
Dieren wiens spiermassa teruggegroeid is tot een werkzame massa, maar nog niet correct lopen, gaan in de onderwatertredmolen: de klassieke loopband, maar dan onder water (30°C), zodat het dier bijna zwevend loopt.
Dit geeft een grote gewrichtsbeweging, doch het dier hoeft maar een fractie van z’n gewicht te dragen.
De hydrotherapie houdt dus heel wat meer in dan een rondje zwemmen !
Met orthopedische problemen kampen heel wat honden, klein of groot, jong of oud.
Bezitters van de grotere hondenrassen kennen ongetwijfeld het probleem van heupdysplasie (H.D.) en elleboogdysplasie (E.D.) : de vroegtijdige artrose in de desbetreffende gewrichten.
De honden die lijden aan kruisbandproblemen in de knie zijn legio, zowel bij kleine als grote rassen.
Oudere dieren hebben vaak in meer of mindere mate last van artrose in 1 of meerdere gewrichten.
Ook dieren herstellende NA een discus hernia (tussenwervelschijfproblemen die zich uiten in pijn tot soms volledige verlamming), een spierblessure, een osteosynthese (operatieve ingreep bij botbreuken)...behoren tot de orthopedische patiënten.
Om hen adequaat te kunnen helpen zijn er talloze manieren, afhankelijk van het probleem en de patiënt zelf.
Operatieve ingrepen, medicijnen, acupunctuur, fysiotherapie, en sinds kort in België : de hydrotherapie.
Deze verschillende vormen van behandeling worden vaak gecombineerd om de orthopedische patiënt sneller en pijnlozer terug op de been te helpen.
Wat houdt "hydrotherapie" precies in ?
De bedoeling van deze therapie is er vooral op gericht meer spiermassa aan te zetten in het aangetaste lidmaat van de patiënt.
Het is immers zo dat een dier met pijn in een of ander gewricht/lidmaat, dat gewricht/lidmaat zal ontlasten.
Ontlasten betekent : minder gebruiken, en een verminderd gebruik resulteert heel snel in het afnemen van de spiermassa.
En dan kom je in een vicieuze cirkel terecht : minder spiermassa, minder spierkracht, nog moeilijker gebruik van het aangetast gewricht/lidmaat, nog minder gebruik ervan, nog meer spieratrofie (afname van spiermassa en -kracht) , tot het moment dat het dier het pijnlijk lidmaat niet meer gebruikt.
Het is dus van belang om de spiermassa ten tijde van de revalidatie groot en actief te houden.
Hoe gebeurt dat in de praktijk?
Eerst gaat de patiënt in de spa: een opwarmbad (een bubbelbad op 40°C).
Dit om de spieren op te warmen, vooraleer ze moeten gaan werken.
Eens de spieren opgewarmd (dat zie je als de hond ontspannen met de bek open gaat ademen), gaat de hond naar het zwembad (1.20 m diep).
Sommige honden moeten echt "leren" zwemmen, anderen doen het van nature correct.De honden zwemmen ofwel vrij met een zwemvest, of vast aan de sling.
Om de dieren nog meer te stimuleren kracht te zetten tijdens het zwemmen, kunnen er jets aangezet worden in het zwembad : een stroming van water waar de hond tegenin moet zwemmen.
De zwemduur tijdens de eerste sessie is relatief kort (ong. 2 minuten) en zal gradueel toenemen bij volgende sessies.
Soms gaat de hond tussendoor nog even terug in de spa om spierstijfheid weg te werken.
Dieren wiens spiermassa teruggegroeid is tot een werkzame massa, maar nog niet correct lopen, gaan in de onderwatertredmolen: de klassieke loopband, maar dan onder water (30°C), zodat het dier bijna zwevend loopt.
Dit geeft een grote gewrichtsbeweging, doch het dier hoeft maar een fractie van z’n gewicht te dragen.
De hydrotherapie houdt dus heel wat meer in dan een rondje zwemmen !
Hieronder: een kort filmpje van Illy die voor 'n eerste keer -en dus onwennig- op de loopband gaat...